بررسی اثر انواع اتصال های گیردار در رفتار قاب خمشی فولادی تحت خرابی پیش‌رونده

یکی از مکانیسم‌های خرابی که در دهه‌های اخیر توجه به آن افزایش پیدا کرده است، خرابی پیش‌رونده است. وقوع حوادث مختلفی، از قبیل: انفجار، آتش‌سوزی، برخورد وسائط نقلیه، خطا در محاسبات یا ساخت و ... می‌توانند باعث ایجاد خرابی موضعی در سازه شوند و در برخی موارد گسترش آن‌ها می‌تواند منجر به تخریب کل سازه و یا بخش بزرگی از آن شود، که پدیده‌ی مذکور را خرابی پیش‌رونده می‌نامند. در نوشتار حاضر، به بررسی رفتار قاب خمشی فلزی با اتصال گیردار با مقطع کاهش‌یافته، ورق کناری و ورق زیر سری و روسری با جان تقویت شده تحت اثر خرابی پیش‌رونده پرداخته شده است. جهت بررسی پتانسیل خرابی پیش‌رونده از ساختمان‌های ۶، ۹ و ۱۲ طبقه )بیانگر ساختمان‌های کوتاه‌مرتبه، میان‌مرتبه و بلندمرتبه( با سیستم قاب خمشی فلزی متوسط استفاده شده است. آنالیزهای روش مسیر جایگزین خرابی پیش‌رونده‌ی انجام گرفته نشان می‌دهد که اتصال با مقطع کاهش‌یافته، مقاومت بالاتری نسبت به اتصال با ورق کناری و اتصال گیردار مستقیماً تقویت شده‌ی جوشی دارد، به‌گونه‌یی که مقدار جابه‌جایی آن تا ۲۰٪ کمتر است. از مجموع ۸۱ مدل تحلیل شده، در ۱۹ مدل شکست سازه اتفاق افتاده است، که در حدود ۳۰٪ آن‌ها مربوط به مدل‌های با اتصال کاهش‌یافته، ۳۳٪ مربوط به مدل‌های با اتصال با ورق کناری و ۳۷٪ شامل مدل‌های با اتصال گیردار مستقیماً تقویت شده‌ی جوشی هستند.